‘Luminances’ verkent het spectrum tussen toeval, abstractie, beeld en niet-beeld. Het toeval heeft altijd al een grote rol gespeeld in zijn werk. Ooit gaf de kunstenaar fouten en incidenten volledig vrij spel, nu is dat in mindere mate het geval. Toch bepaalt de verf nog steeds vaak haar eigen weg. Schijnbare imperfecties – krassen, vlekken, lagen – lokken de beschouwer dichter naar het oppervlak van het schilderij, waar de intense kleuren en gouden schittering instaan voor een totale verleiding van de blik.
De energie van een emotioneel spectrum zit gebald in de expressieve streken en abstraherende lagen. De bloemen die ter inspiratie dienden zijn een symbool voor het leven. Ze bloeien en verwelken weer. Er is een ondertoon van vreugde, die mogelijk weer verdwijnt. Het beeld staat niet aan de ene of andere kant van dat spectrum, maar lijk te aarzelen, ergens tussen een licht en donker momentum in. De gouden schitteringen in de bovenlaag, die het natuurlijk of artificieel licht vangen, brengen de schilderijen tot leven. Als een vlam flakkeren de ‘luminances’ tussen de gevoelslagen van Van der Eeckens boeketten.
